จุดมุ่งหมายหลักของการให้การปรึกษาคือ:
•• เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อเอชไอวีโดยการให้ความรู้เกี่ยวกับความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ (เช่น การมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ป้องกัน
หรือการใช้เข็มฉีดยาร่วมกัน เป็นต้น)
•• เพื่อช่วยให้ผู้รับการปรึกษาพัฒนาทักษะของตนเองและสามารถสื่อสารเพื่อต่อรองให้มีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัยได้
•• เพื่อให้การดูแลด้านจิตวิทยาแก่ผู้ติดเชื้อและผู้ได้รับผลกระทบจากการติดเชื้อเอชไอวี ให้มีสภาวะอารมณ์ สภาพจิตใจ
และความเป็นอยู่ทางด้านสังคมและด้านจิตวิญญาณดีขึ้น และ
•• เพื่อช่วยเหลือให้ผู้รับการปรึกษาสามารถกินยาต้านไวรัสอย่างสม่ำ เสมอและต่อเนื่องได้ (treatment adherence)
การให้การปรึกษาเพื่อป้องกันการติดเชื้อ/แพร่เชื้อเอชไอวี: การลดความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ/แพร่เชื้อเอชไอวี
ผู้ให้การปรึกษามีหน้าที่ช่วยให้ผู้รับการปรึกษาที่ติดเชื้อและยังไม่ติดเชื้อเกิดความตระหนักว่าการลดพฤติกรรมเสี่ยงต่อการติด/แพร่เชื้อเอชไอวีอาจจะมีปัญหาและอุปสรรคอะไรบ้าง ซึ่งผู้ให้การปรึกษาอาจจะใช้กลยุทธ์ในการให้การปรึกษาตามความเหมาะสม เช่น การให้ข้อมูลเบื้องต้น การพูดคุยเพื่อสร้างแรงจูงใจ การใช้กระบวนการแก้ไขปัญหาอย่างเป็นขั้นตอน การใช้วิธีจิตบำบัด การเรียนรู้และพฤติกรรมบำบัด การให้การปรึกษาเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวและการเลี้ยงทารก เป็นต้น การให้การปรึกษาเพื่อป้องกันการติดเชื้อ/แพร่เชื้อเอชไอวี (Prevention counselling) เป็นส่วนหนึ่งของการให้การปรึกษาก่อนและหลังการตรวจเอชไอวีและการให้การปรึกษาตลอดระยะการดำเนินโรค เนื่องจากการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและการคงไว้ซึ่งการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นเรื่องยาก ผู้ให้การปรึกษาจึงต้องคอยประเมินและให้คำแนะนำช่วยเหลือแก่ผู้รับการปรึกษาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เขา/เธอสามารถแก้ไขปัญหาและอุปสรรคต่างๆ จนสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้ในที่สุด ตัวอย่างเช่น การที่จะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของผู้ติดยาเสพติดหรือติดสุรา ผู้ให้การปรึกษาจะต้องประเมินว่าผู้รับการปรึกษามีอาการติดยาหรือไม่และเขา/เธอจะสามารถปฏิบัติตามวิธีการลดอันตรายจากการใช้ยาเสพติดและลดการเสพยาเสพติดได้หรือไม่ เป็นต้น
ที่มา : คู่มืออ่านประกอบการให้การปรึกษาเพื่อการตรวจเอชไอวี สำหรับภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น